2. ทะลุมิติกลายเป็นนางร้ายในนิยาย (นิรา&เหมันต์)

แอด

เสียงเปิดประตูเรียกให้เธอมีสติหันกลับไปมอง แต่เมื่อหันไปมองเธอก็ต้องตกใจ

"พ่อ แม่!"

ด้วยความดีใจปนตกใจเธอรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดทันที เพราะเธอไม่คิดว่าฝันนี้หรือถ้านี่คือนิยาย เธอไม่คิดว่าจะเจอพ่อกับแม่ที่เสียไปแล้วอีกครั้ง

พวกท่านยืนอยู่ต่อหน้าเธอ อีกทั้งยังสัมผัสและจับต้องได้ พวกท่านยังมีชีวิตอยู่

"ลูกสาวพ่อ"

วีระและวาสนาตกใจที่ลูกสาวโผลเข้ากอด เพราะเธอไม่เคยแสดงท่าทีแบบนี้มาก่อน

นิราคือลูกสาวคนเดียวที่พวกเขาตามใจเธอทุกอย่าง ถึงแม้ว่าวันๆเธอคิดแต่เรื่องของเหมันต์บุคคลที่มาจากตระกูลร่ำรวยนั้น

นิราไม่ทำการทำงาน เพราะนิราแค่หวังว่าเมื่อจับเหมันต์ได้อยู่หมัด จะทำให้ครอบครัวมีกินไปจนตายมีหน้ามีตามีชื่อเสียงมากขึ้น

แต่ครอบครัวพวกเขานั้นไม่ได้ยากจนอะไร แต่ก็ไม่ได้รวยล้นฟ้าจนทำให้นิราพอใจกับสิ่งที่มีอยู่

"หนูไม่คิดเลยว่าจะเจอพ่อกับแม่ หนูเจอแบบนี้ หนูไม่อยากตื่นเลย หนูอยากอยู่กับพ่อแม่ที่นี่ ฮืออ"

เธอเริ่มร้องไห้ อ้อมกอดของพ่อแม่มันอบอุ่นเหลือเกิน มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าเธอได้รับความอบอุ่นจริงๆ

"ทำไมลูกจะไม่เจอพ่อกับแม่ พ่อกับแม่ไม่ทิ้งลูกไปไหนหรอก อีกอย่างตอนนี้หนูตื่นแล้ว แล้วพ่อแม่ก็อยู่กับลูกนี่ไง ไม่ทิ้งลูกไปไหนแน่ ลูกสับสนอะไรหรือเปล่า"

วาสนาไม่เข้าใจลูกสาวของตน พูดจาวกวนอีกทั้งยังพูดจาไพเราะแทนตัวเองว่าหนูด้วย

"จริงเหรอคะ ไม่ทิ้งแน่นะคะ หนูต้องการพ่อแม่ค่ะ เป็นไปได้หนูหวังว่านี่คือเรื่องจริง"

"นี่คือเรื่องจริง ไม่ว่าลูกจะต้องการอะไร ถ้าพ่อหามาให้ได้พ่อก็จะทำแม้กระทั่งเหมันต์ พ่อจะหาวิธีทำให้ลูกสมหวัง พ่อแม่ไม่ทิ้งลูกแน่ จนกว่าลูกสาวพ่อจะสมหวัง"

วีระย้ำกับลูกสาว เขารู้ว่าต้องเป็นที่พึ่งให้ลูกสาว

"หนูไม่ต้องการใครทั้งนั้น หนูมีแค่นี้ก็ดีเกินพอแล้วค่ะ"

มันเป็นสิ่งที่เธอฝันจริงๆ แค่มีกันแค่นี้มีพ่อแม่ ไม่ต้องร่ำรวยมาก แค่ไม่ขัดสน เธอก็มีความสุขแล้ว

"เอาล่ะ ในเมื่อลูกฟื้นแล้ว แต่คงยังต้องพักผ่อนอีกสักหน่อย พ่อแม่ไม่รบกวนดีกว่า วันนี้พ่อจะให้นวลทำอาหารไว้เยอะๆนะ ลูกตื่นมาแล้วค่อยมานั่งทานข้าวกันนะ เราสามคนมานั่งทานข้าวด้วยกัน"

เพราะลูกสาวแทบไม่ร่วมโต๊ะอาหารด้วยเลย

"จะทิ้งหนูอีกแล้วเหรอคะ หนูตื่นมาจะเจอพ่อแม่อีกไหมคะ"

"ทำไมจะไม่เจอ พ่อแม่ไม่มีวันทิ้งลูกจนกว่าจะตายจาก ลูกไปพักผ่อนเอาแรงเถอะ พ่ออยากให้ลูกดีขึ้นกว่านี้"

"ก็ได้ค่ะ"

เมื่อพ่อแม่เธอออกไป ถึงแม้ว่าชื่อจะไม่ใช่ชื่อเดิม แต่หน้าตาของพวกท่านก็คือพ่อแม่ในอีกโลกของเธอ

พราวนั่งทบทวนอยู่บนเตียงกว้าง ถ้านี่คือโลกความฝัน โลกในนิยาย ทำไมทุกอย่างมันเหมือนจริงมากๆ

พราวมานั่งนึกถึงคำขอในโลกความจริงของเธอ ที่เธอพร่ำคิดอยู่บ่อยครั้ง

พอมานั่งนึกแล้วทุกอย่างก็เหมือนอย่างที่ใจต้องการ

หรือว่าฟ้าสงสารประทานชีวิตใหม่ให้เธอ ให้เธอมีพ่อมีแม่มีบ้าน อีกทั้งยังดูมีกินมีใช้เสียด้วย

แต่ที่น่าแปลกทำไมเธอกลายมาเป็นนางร้ายได้ล่ะ

พราวนึกถึงเรื่องราวในนิยายที่เธอเขียนไว้

ถ้าเธอโผล่มาเป็นนางเอก เธอก็ไม่ได้ต่างจากชีวิตในโลกปัจจุบันสักเท่าไหร่ เพราะนางเอกในเรื่องนี้ ต้องทำงานอยู่บริษัทพระเอก จากนั้นพบรักกับพระเอกเลยยกฐานะของตัวเองขึ้นมา

แต่นางร้ายในเรื่อง คือนิรา ที่เธอสวมร่างอยู่ในตอนนี้ เธอมีพร้อมทุกอย่างอยู่แล้ว แค่นิราไม่รู้จักพอ แค่เธอถูกเลือกให้เป็นนางร้าย นางร้ายที่จ้องจะจับพระเอก ทำร้ายนางเอก

แต่ในเมื่อเธอมาอยู่ในร่างนี้แล้ว ถ้านี่จะกลายเป็นเรื่องจริง เธอก็สามารถเป็นนิราคนใหม่ได้นี่นา ไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนั้น เพราะฟ้าประทานให้เธอมีทุกอย่างแล้ว เธอก็แค่ใช้ชีวิตอย่างที่เธอต้องการได้

เพราะนิยายเรื่องนั้นยังแต่งไม่จบ อีกอย่างยังไม่ได้เผยแพร่ด้วย

"เอาล่ะ ถ้าฉันนอนแล้วตื่นมาอีกครั้ง แล้วฉันยังอยู่ที่นี่ในร่างนี้ ฉันจะคิดว่านี่คือชีวิตใหม่ของฉัน จากนั้นฉันจะกลายเป็นนิราคนใหม่ที่จะไม่วุ่นวายกับใครอีกเลย"

เมื่อคิดได้ดังนั้น ด้วยความที่ร่างกายนี้ยังไม่แข็งแรงมากพอ ก็ทำให้เธออยากพักผ่อนขึ้นมาจริงๆ

ดวงตาเริ่มปิดลงอีกครั้ง

พร้อมสู่ห้วงนิทรา...