Genres

ซูเหมยฮวาชายาอ๋องปีศาจ

ซูเหมยฮวาหญิงสาวจากยุคปัจจุบันข้ามภพมาอาศัยอยู่ในร่างของบุตรสาวคนโตจวนเฉินเสี้ยงในยุคสมัยโบราณ ที่ถูกองค์รัชทายาทถอนหมั้นและฮ่องเต้ยังมีไมตรีมอบพระราชโองการหมั้นหมายให้นางอีกครั้ง ครานี้เป็นการหมั้นหมายระหว่างนางกับเหวินอ๋อง ตงฟางเหวินเหย้า พระอนุชาคนเล็กของพระองค์ซึ่งข่าวลือด้านนอก ต่างเล่าลือว่าพระองค์นั้นเป็นอ๋องพิการก็จริงแต่ความร้ายกาจนั้นก็ราวกับปีศาจ การใช้ชีวิตในยุคสมัยที่ไม่คุ้นชินของซูเหมยฮวากับการต่อสู้กับแม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย น้องสาวต่างมารดาจอมเจ้าเล่ห์และบิดาที่ลำเอียงเป็นอะไรที่นางไม่คิดว่ามันช่างน้ำเน่าเสียยิ่งกว่าละครในทีวีเสียจริง ไหนจะอ๋องผู้นั้นอีกชีวิตใหม่นี้ นางจะได้พบกับความสงบสุขบ้างไหม?... "ฮวาฮวาข้าฆ่าได้ทุกคนในใต้หล้านี้เพื่อเจ้า ฮวาฮวาข้าจะตัดลิ้นสตรีผู้นั้นเป็นของขวัญครบรอบให้กับเจ้าดีหรือไม่? ฮวาฮวาคนที่ล่วงเกินเจ้าในวันนั้นข้าตัดมือมันแล้วดีหรือไม่?..."

(จบ) จ้าวเว่ยเว่ยสาวน้อยทะลุมิติพร้อมกระจกวิเศษ

จ้าวเว่ยเว่ยหมอสาวยอดอัจฉริยะแห่งยุค2024วันหนึ่งชะตาชีวิตของเธอพลิกผันเมื่อเธอซื้อกระจกเก่าๆจากร้านขายของโบราณและทำมันบาดมือจากนั้นมีเสียงดังขึ้นมาว่า'ข้าคือกระจกวิเศษนายหญิงปรารถนาสิ่งใด จงขอมา!!. จ้าวเว่ยเว่ยหมอสาว เธอถือเป็นหนึ่งในยอดอัจฉริยะทางด้านศัลยแพทย์แห่งยุคปัจจุบันก็ว่าได้ ฝีมือการผ่าตัดของเธอนั้นเป็นที่ยอมรับของโรงพยาบาลทั่วโลกโรงพยาบาลมากมายต่างก็ต้องการเชิญเธอไปเป็นอาจารย์สอน เธอทุ่มเทชีวิตให้กับการรักษาผู้ป่วยจนหลงลืมการใช้ชีวิตเหมือนเด็กสาวทั่วไป แต่แล้ววันหนึ่ง ชะตาชีวิตของเธอก็พลิกผัน เมื่อเธอเดินผ่านและสะดุดตากับกระจกโบราณกรอบไม้แกะสลักวิจิตรบรรจงในร้านขายของโบราณแห่งหนึ่ง ด้วยความหลงใหลในวัตถุโบราณ เธอจึงตัดสินใจซื้อมันมาโดยไม่ลังเล เมื่อกลับถึงบ้าน เธอรีบทำความสะอาดกระจกอย่างทะนุถนอม แต่แล้ว เศษแก้วเล็ก ๆ บนผิวกระจกก็บาดนิ้วของเธอ เลือดหยดลงบนกระจกเป็นรอยด่าง เธอตกตะลึงเมื่อแสงสว่างจ้าสาดส่องออกมา เมื่อแสงสว่างจางลง จ้าวเว่ยเว่ยพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องของเธออีกต่อไป แต่เธอกลับมาอยู่ในกระท่อมเก่า ๆ ที่มืดมิด ร่างกายของเธออยู่ในชุดขาดลุ่ย สภาพแวดล้อมรอบตัวดูเหมือนยุคโบราณที่ดูก็รู้ว่ายากจนข้นแค้นมาก ทันใดนั้นเองก็มีเสียงทุ้มต่ำเสียงหนึ่งดังขึ้นมา "นายหญิงน้อย! ท่านตื่นแล้วหรือยัง?" มาติดตามชีวิตของคุณหมอสาวจ้าวเว่ยเว่ยผู้มากความสามารถคนนี้ว่าเธอจะพบเจอกับอะไรบ้าง.... ค่าเงิน 1000 อีแปะ = 1 ตำลึงเงิน 100 ตำลึงเงิน = 1 ตำลึงทอง สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราช บัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2538)

จอมนางข้ามพิภพ

นางเป็นบุตรีเอกแห่งจวนเฉิงเสี้ยง เป็นยัยอัปลักษณ์ไร้ค่าผู้ฉาวโฉ่ กลับมีรักแรกพบกับหลีอ๋อง คะยั้นคะยอจะอภิเษกสมรสกับหลีอ๋องอย่างไม่กลัวสิ่งใด ณคืนวันอภิเษกถูกหลีอ๋องทำอัปยศอดสูจนตาย พอลืมตาขึ้นดันทะลุมิติมาอีกภพหนึ่งกลายเป็นศาสตราจารย์หมอพิษสมัยใหม่ควบสองบัณฑิต คนที่เคยรังแกนาง มันต้องเอาคืนเป็นร้อยเท่าพันเท่า นาง...จัดการกับพวกสันดานชั่วอย่างออกนอกหน้า หาเงินอย่างถ่อมตน มัสมบัติระรวยใต้หล้า เพื่อหลุดพ้นจากหลีอ๋อง เลยแต่งในฐานะนางสนมของซื่อจื่อ กลับคิดไม่ถึงว่าจะไปกระตุกหนวดเสือให้เข้าแล้ว เขาเป็นซื่อจื่อผู้ป่วยเสาะแสะ สุขุมอ่อนโยน เย็นชาเจ้าเล่ห์ ร่างมีพิษที่จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน หยุนถิงเป็นคนช่วยเขาแก้พิษ ทำให้เขากลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง เขาสาบานว่า จะอยู่กินกับนางแต่เพียงผู้เดียว หลังแต่งงาน นางนวดเอวที่ปวดอยู่ เตะเขาลงจากเตียง:“รับจดหมายรักจากหญิงอื่น ยังกล้ามานอนกับหม่อมฉันอีกรึ?” เขารีบอธิบาย:“น้องนาง ข้าผิดไปแล้ว ใครกล้ามาแย่งข้าไปจากเจ้า ข้าจะตัดขานางให้รู้แล้วรู้รอด” นางยักคิ้วหลิ่วตา:ก็ท่านนี่แหละที่เป็นต้นเหตุ

หลิวเมิ่งหลีบุตรีท่านแม่ทัพ

"พวกเจ้าดูถูกใครกัน? ข้าหรือ?" เธอเป็นถึงหัวหน้าอันดับหนึ่งขององค์กรลับเชียวนะมีอะไรที่ทำไม่ได้บ้างล่ะ?

ข้ามเวลาไปเป็นสะใภ้บ้านรองสกุลเมิ่ง

"ฉันอยากได้สามีและลูกสาวของฉันคืน" "เหอะ! ตลกสิ้นดี วันที่พวกเค้าไม่มีอะไรเธอไปอยู่ไหนมา? แสดงความเสียใจล่วงหน้าไว้เลยนะจ๊ะ นอกจากเธอจะไม่ได้อะไร ทุกคนยังจะมองว่าเธอเป็นตัวน่ารังเกียจซะด้วยซ้ำ"

เมื่อนักฆ่าสาวต้องสวมบทบาทนางร้าย

เมื่อนักฆ่ามาเกิดในนิยายเป็นนางร้ายที่มีจุดจบอนาถหากแต่งกับพระเอก นางจึงหาผัวชั่วคราวทำให้ไม่ต้องแต่งงานจะออกจากวงโคจรของพวกตัวเอกซะที!แต่ไหงผัวชั่วคราวคนนั้นดันเป็นตัวร้ายที่ต้องคลั่งรักนางเอกเสียได้

อนงค์ใจพระชายาราชสีห์

คืนวันข้ามภพ ณห้องหอ หยุนหว่านหนิงถูกชายชั่วโม่เยว่เนรเทศออกมาจากวังหลัง ถูกจองจำสี่ปีเต็มๆ! เดิมคิดว่า สี่ปีมานี้นางอยู่อย่างยากลำบาก ต้องกลายเป็นยายแก่ขี้เหร่เป็นแน่! แต่หุ่นเธอช่างอรชรอ้อนแอ้นเต่งตึงเสน่ห์บาดใจ ผิวขาวราวกับหิมะ ใช้เงินมือเติบ ข้างกายยังมีเจ้าก้อนแป้งที่หน้าเหมือนเขาอย่างกับแกะ...... โม่เยว่นัยน์ตาร้อนเผ่า “เจ้าเอาเงินมาจากที่ใด!แล้วลูกมาจากไหน?!” เจ้าก้อนแป้งถลึงตามองเขา:“ไปให้ไกลจากท่านแม่ข้า!” หลังจากสืบรู้เรื่องเมื่อปีนั้นแล้ว โม่เยว่สีหน้าจริงใจ:“เมียจ๋า ข้าผิดไปแล้ว!ลูกชาย พ่อผิดไปแล้ว!”

พ่ายรักชายาบ้านนอก

✅นางเอกสายอึด ทน แต่ไม่ยอมให้ใครเอาเปรียบง่าย ๆ ✅พระเอก สายซึน เย็นชา ปากไม่ตรงกับใจ บ้าอำนาจ แต่พอรู้ใจละเรียกพี่โบ้ได้เลย คำโปรย ซือเซียนคือใครหรือ ไยข้ามาอยู่ในร่างสตรีอัปลักษณ์ไปเสียได้ จากทหารหน่วยรบพิเศษกลายเป็นสาวบ้านนอกตกถังข้าวสาร ที่สำคัญตั้งแต่แต่งมา แม้แต่หน้าตาขององค์ชายผู้เป็นสามีนางยังไม่เคยได้เห็น ไหนจะคนทั่วสารทิศที่ต่างแห่กันมากลั่นแกล้งและทดสอบ หวังกดชายาบ้านนอกคนนี้ให้มิดดินอีกเล่า มีหรือทหารเก่าอย่างนางจะเป็นดังลูกท้อนิ่ม ใครหยิกมานางถีบกลับแน่นอน นางจะแสดงให้เห็นว่าชายาบ้านนอกคนนี้แลคือสตรีเก่งกาจแห่งยุค

ฮูหยินคนดังแห่งจวนแม่ทัพฉี

เกริ่น เขาคือหัวหน้าที่นางเคารพมากที่สุดในชาติที่แล้ว แต่ชาตินี้เขาคือผู้ที่ทำหน้าที่สามีได้แย่ที่สุด! อดีตสายลับเช่นนางจึงต้องหาหนทางหย่าเพื่อไปใช้ชีวิตอย่างที่ชาติอื่นไม่มีโอกาสใช้ให้ได้! ....................... นางเกิดมาแล้วสองชาติ และชาติที่สามนี้คือชาติสุดท้ายที่สวรรค์จะให้โอกาสนาง! จากสายลับ ทะลุมิติมายุคจีนโบราณเข้าร่างเด็กน้อย นางถีบตัวขึ้นเป็นคนสนิทของท่านแม่ทัพนามฉีเหวินเจี๋ยได้ ไฉนต้องตายและไปเกิดใหม่ในร่างฮูหยินที่เจ้านายเก่าของนางชังกันเล่า! นอกจากเอาชีวิตรอดให้ได้แล้ว นางยังต้องสืบหาคนร้ายที่ฆ่านางในชาติที่สอง และสาเหตุการตายของเจ้าของร่างนี้อีกด้วย ท่านแม่ทัพจะชังเช่นไรล้วนไม่ใช่เรื่องของนาง… แต่เหตุใดเขาถึงกลายเป็นพยายามเข้าหานางได้กันเล่า! สามี! ท่านชังน้ำหน้าฮูหยินของท่านมิใช่หรือ???

ฝ่าบาท ท่านช่วยไปไกลๆข้าที

“ยามข้ารักท่าน ท่านมิห่วงหา ยามข้าหมดใจ ไร้ซึ่งยินดียินร้าย เหตุใดท่านต้องแสร้งนึกถึงความหลัง เหนี่ยวรั้งข้าไว้ข้างกายเช่นนี้” เรื่องย่อ : เพราะเขาทนมองนางตายไปต่อหน้าต่อตาได้อย่างเลือดเย็น เช่นนี้นางยังผูกใจรักเขาได้อยู่อีกหรือ บุรุษเช่นนี้หรือที่นางใฝ่หา เสิ่นหนิงจิน ฮองเฮาแห่งต้าหยาง เคยพยายามทุกวิถีทางให้นางได้อยู่ในสายตาชายที่รัก แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรความสัมพันธ์อันเก่าก่อนของนางและเขาก็มิอาจหวนกลับ ‘จินเอ๋อร์ของอวี่เกอ’ ยากจะหวนกลับ คงหลงเหลือเพียง ‘ฮ่องเต้และฮองเฮาแห่งต้าหยาง’เท่านั้น เจิ้งเฟยอวี่ x เสิ่นหนิงจิน “หากเป็นเมื่อก่อนเจ้าคงไม่มองข้าด้วยสายตาเช่นนี้” “มิต้องกังวลไปเพคะ หม่อมฉันอยู่มองพระองค์ด้วยสายตาเช่นนี้อีกไม่นานนักหรอก” “หมายความว่าอย่างไร...” “หม่อมฉันมิอยากเป็นฮองเฮาแล้วเพคะ” “...” “หากฝ่าบาทจะกรุณา ช่วยมอบอิสระให้หม่อมฉันได้หรือไม่เพคะ”

ทรราชร้ายพ่ายรัก

เหยียนเฟยคนก่อนถูกทิ้งให้เติบโตที่บ้านนอกหลังบิดามารดาตาย นางคือบอสสาวจากโลกอนาคตได้โอกาสเกิดใหม่ในร่างนี้แทน ...และเขาคือทรราชที่ชาวแคว้นล้วนหวั่นเกรง ................... เหยียนเฟยคนก่อนถูกทิ้งให้เติบโตที่บ้านนอกหลังบิดามารดาตาย นางคือบอสสาวจากโลกอนาคต ได้เกิดใหม่ในร่างนี้แทน วันหนึ่งตระกูลจากเมืองหลวงเรียกตัวกลับไป เพื่อรับสมบัติของฮูหยินเฒ่าใกล้ตาย …ท่ามกลางสายตาคนในตระกูลที่ไม่ต้อนรับ …ทั้งยังมีคนหวังทรัพย์สมบัติของบุพการีที่ตายไปแล้วอีก เข้ามาสิ! บอสสาวคนนี้พร้อมงัดทักษะจากชาติก่อน มาจัดการทุกอย่างเพื่อให้ตนมีชีวิตอิสระแล้ว

ข้ามเวลามาเป็นภรรยาสามีขาพิการ

เรื่องย่อ เยว่ฉีตื่นขึ้นมาในห้องกลางเก่ากลางใหม่ มองมือซูบผอมตรงหน้าที่ไม่คล้ายมือของเธอเลยสักนิด หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง ก่อนจะพบว่าภายในห้องมีใครอีกคนกำลังมองมา บุรุษหนุ่มใบหน้าหล่อเหลา งดงาม ทว่าน่าเสียดายที่เขานั่งอยู่บนรถเข็น ไม่นานความทรงจำที่ไม่คล้ายใช่ของเธอพลันแล่นผ่านสมองให้ความรู้สึกปวดแปลบยากจะทน หลังผ่านความเจ็บปวดเหล่านั้นมา เธอจึงได้รู้ว่า เจ้าของร่างถูกบุคคลลึกลับซื้อมาจากตลาดทาส ก่อนจะพาไปทิ้งกลางป่าและเสียชีวิตลงในเวลาต่อมา บุรุษขาพิการตรงหน้าคือสามีที่พึ่งตบแต่งกันไปของเจ้าของร่าง ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะได้สัมผัสความอัศจรรย์ที่เรียกว่าการสวมร่าง เยว่ฉีมองพินิจพิเคราะห์ ในโลกไม่คุ้นชินใบนี้สิ่งที่นางพอจะเรียกว่าครอบครัวได้คือบุรุษตรงหน้า แม้ขาจะใช้การไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ขอเพียงเขาดีกับนางก็พอ เธอคืดเช่นนั้น พร้อมกับยื่นมือออกไป "ยินดีที่ได้รู้จัก ข้าหวังว่าเราจะมีแต่ความใจดีให้แก่กัน"

ลิขิตกาลบันดาลรัก

หลิวเยี่ยนฟางรถคว่ำตายแล้วมาเกิดใหม่ในร่างของเสิ่นเยี่ยนฟาง เด็กสาวที่ตายเพราะพิษไข้ นางถูกสั่งให้แต่งงานกับบัณฑิตป่วยออดแอดคนนึง ด้วยสินสอดข้าวสาลีหนึ่งถุงกับเงินหนึ่งตำลึง

ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้

หนานว่านเยียนอัจฉริยะแห่งแวดวงแพทย์ ข้ามภพมาเป็นชายาอัปลักษณ์ที่ไม่เป็นที่โปรดปราน คืนวันห้องหอถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรี โดนอ๋องห่วยๆจับขังตำหนักเย็น ผู้คนต่างเย้ยหยันนางว่าอยู่ได้ไม่เกินสามวัน! ไม่คาดว่า เธอกลับมาอย่างแข็งแกร่ง พร้อมกับเด็กน้อยก้อนแป้งทั้งสอง ทรมานพวกกากเดนให้หนำใจ สำหรับอ๋องกากๆน่ะหรอ หย่าให้มันรู้แล้วรู้รอด!เขากล่าวอย่างเย็นชา:“จะหาที่ไหนได้อีก!” แต่พอนางจะพาลูกน้อยจากไป เขามาเสียใจทีหลัง ฉีกหนังสือหย่าทิ้ง!“อะไรกัน นี่มันหนังสือรับประกันต่างห่าง ทะนุถนอมพระชายา รักบุตรสาว เป็นชายผู้ยึดหลักสามคล้อยตาม สี่คุณธรรม” นางกัดฟัน:“กู้โม่หาน!”เขาคุกเข่าลง:“นวลน้อง ข้าผิดไปแล้ว......”

ข้ามภพมาเป็นฮองเฮา แม่ครัวมือทองแห่งยุค

ว่าข้ายโสโอหัง?งั้นข้าจะจัดให้สักสิบฉาด! ถูกเย็นชาใส่?นั่นมันอ๋องขี้หึงตัวพ่อเชียวนะ! นักฆ่าลอบสังหารกำลังมาเยือน?ข้าจะตบมันให้คว่ำซะเลย! เฟิ่งเฉี่ยนเป็นถึงนักฆ่าอัจฉริยะศตวรรษที่ 21 การข้ามภพคราหนึ่ง กลับกลายเป็นฮองเฮาตัวร้ายเผด็จการ ถูกฮ่องเต้เมินใส่ ไม่สนใจไยดี? นางมีสามีไร้ค่าที่หล่อเทห์สุดๆ และลูกน้อยอัจฉริยะที่น่ารักเกินห้ามใจ นอกจากนี้ยังมีระบบราชากุ๊กที่จับรางวัลก็จะได้อุปกรณ์ครัวหนึ่งอย่าง มาดูกันว่านางจะใช้ฝีมือทำครัว พิชิดใจชายรูปงาม ครองตำแหน่งนางใน เดินทางไปถึงจุดสูงสุดของชีวิตได้ยังไง!

เมื่อข้าเกิดใหม่เป็นมารดาผู้จืดจางของนางร้าย

ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าได้กลายเป็นแม่คนไปเสียแล้ว มิหนำซ้ำสามียังชังน้ำหน้าราวกับนางไปฆ่าใครตาย ทว่าผู้ใดจะสนใจกันล่ะ เจ้าก้อนแป้งที่แสนน่ารักคนนี้ต่างหากที่สำคัญ ส่วนสามีใจร้ายคนนั้นจะไปไหนก็ไปเถอะ!

พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี

นางเดิมทีเป็นหมอสนามรบที่มีชื่อเสียงโด่งดัง การข้ามภพคราหนึ่ง ดันกลายเป็นคนที่ใครใครรังแก เป็นพระชายาอัปลักษณ์ที่ไร้คนโปรดปราน พระชายารองเสแสร้งเป็นที่หนึ่ง ลูกพี่ลูกน้องมารยาสาไถยไม่เป็นรองใคร มาต่อกรกับนางที่ละคนๆ?งั้นก็ต้องรอถามเข็มเงินในมือนางก่อนนะว่าอนุญาตหรื่อเปล่า! ส่วนอ๋องหลีผู้เย็นชาไร้ซึ่งความรู้สึก หย่าร้าง!เพลาที่นางหยิบหนังสือหย่า เตรียมจะไปแล้ว อ๋องหลีก็ต้อนนางจนมุมซะงั้น! “ธาตุแท้ของเจ้าเป็นเช่นนี้เองหรือ เจ้าจะหนีไปไหน? ”ผู้ชายยิ้มอย่างมีเลศนัย นางลนลาน เผยเข็มเงินออกมา:“ท่าน......ท่านอย่าเข้ามานะ ท่านบอกเมื่อคราก่อนว่าอยากหย่าเมียไม่ใช่รึเพคะ?” อ๋องหลีแย่งหนังสือหย่ามาฉีกทิ้ง!“คราก่อน ข้าพูดผิดไป ข้าไม่อยากหย่าเมีย ข้าอยากปกป้องเมีย!กลับบ้านกับข้าเถอะ!”

ลืมเสียเถิดว่าเคยเป็นหมอ

ชาติก่อนนางคือหมอและตายเพราะถูกนำเป็นร่างทดลองปรับแปลงดีเอ็นเอ มาเกิดใหม่ในร่างสตรีที่บิดาชัง ต้องดิ้นหาเงินด้วยการแอบไปทำงานในหอนางโลม ว่าแต่ไยนางถึงได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับแม่ทัพปิศาจแสนเจ้าชู้ได้นะ .......... ชาติก่อนนางคือหมอในองค์กรลึกลับแห่งหนึ่ง และตายเพราะถูกนำเป็นร่างทดลองปรับแปลงดีเอ็นเอ การทดลองผิดพลาดจนถึงแก่ชีวิตจึงได้ย้อนกลับมาเกิดในร่างของสตรีแสนอาภัพในยุคโบราณ คุณหนูตกอัพผู้นี้คือบุตรีที่บิดาไม่แยแส ให้อยู่ในบ้านท้ายจวนเยี่ยงบ่าวหนึ่งคน สุดท้ายก็ป่วยจนตาย พอนางได้เข้าร่างแทนจึงต้องกระเสือกกระสนออกหางานยามค่ำคืนเพื่อหาเงินเลี้ยงตัวเอง ด้วยความเป็นหมอในชาติก่อนแต่อาชีพนี้หาได้รุ่งเรืองสำหรับสตรีในยุคนี้ไม่ ทำให้คุณหมอจำต้องกลายเป็นหมอเบ็ดเตล็ดรักษาโรคสตรีประจำในหอนางโลม! วันหนึ่งด้วยความโชคร้ายกลับถูกกินเต้าหู้จากแม่ทัพปีศาจที่ถือว่าเป็นแขกประจำในหอนางโลมแห่งนี้ ไหนจะอยู่มาวันหนึ่งบิดาผู้มิเคยเเยเเสกลับมาหยิบบุตรีคนนี้ใส่ตะกร้าล้างน้ำ ประเคนให้ผู้อื่นเพื่อเสริมสร้างอำนาจอีกล่ะ แล้วทีนี้นางจะอยู่รอดพ้นจากเงื้อมมือผู้ไม่หวังดีได้อย่างไร

นวลชายาหยกงามของท่านอ๋องจอมมาร

การข้ามภพคราหนึ่ง เธอกลายเป็นคุณหนูบุตรีเอกแห่งตระกูลหมอหลวง! ความอัปลักษณ์?มันก็แค่ตำหนิเล็กบนใบหน้าแค่นั้นเอง ง่ายนิดเดียวเองที่จะกำจัดออก ยัยโง่วิชาแพทย์?ไร้ค่า?งั้นยัยไร้ค่าคนนี้จะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินให้ดูเป็นขวัญตา โดนท่านป้าและน้องสาวต่างบุพการีรังแกงั้นหรือ?งั้นก็เอาคืนซะให้สาสม! ฮ่องเต้พระราชทานการอภิเษกสมรส?เดี๋ยวนะ ท่านอ๋องไม่เข้าใกล้ผู้หญิง?มันก็สมใจนางแล้วแหละ! คืนแรกที่ส่งตัวเข้าห้องหอ ท่านอ๋องรับบัญชาออกรบ งั้นจวนอ๋องเยี่ยนที่ถึงจะใหญ่คับฟ้า ก็กลายเป็นสิ่งที่นางครอบครองอย่างง่ายดาย! ท่านอ๋องกลับมาพร้อมชัยชนะ พบว่าเหล่านางสนมนางบำเรอล้วนถูกกำจัดออกไปหมด มุมปากยิ้มแย่างมีเลศนัย“ในเมื่อพระชายาช่างเอาใจใส่เยี่ยงนี้ งั้นก็มานอนเป็นเพื่อนข้ากระไร!” หลอกกันซะแล้ว ไหนว่าท่านอ๋องไม่เข้าใกล้ผู้หญิงไง ? “ไอ้คนบ้า !ไม่เพียงลวงความบริสุทธิ์ของข้า ซ้ำยังลวงใจข้าไปอีก!” หญิงรับใช้ซับเหงื่ออยู่ข้างๆ“พระชายาเจ้าคะ ท่านก็เต็มใจให้เขาหรอกกระมัง?”

ม่านหทัยชายาโฉมสะคราญ

"มาทำนกเขาข้าแข็งแกร่งแล้วคิดจะหนีงั้นรึ?" หลินหวานหว่านไม่คิดไม่ฝันเลยว่าตัวเองนั้นอดไม่ได้ที่จะวางยาราคะให้แม่เลี้ยงใจร้าย ดันบังเอิญทำให้นกเขาอ๋องอำมหิตขันขึ้นมาซะงั้น ถึงขนาดที่ว่ามาจับดัวนางไปรวบรัดตัดตอนซะเลย ขณะที่ถูกเขาทิ้งลงบนเตียง นางอยากขัดขืน:"ท่านอ๋องเพคะ ข้าแรงไม่ดีพอ" "ตัดมือทั้งสองข้างหรือว่าจับตอนเป็นมนุษย์หมูดีรึ?"อ๋องอำมหิตแสยะยิ้ม "ท่านอ๋อง ข้ายังเก็บสินเดิมไม่ครบเลย!" อ๋องอำมหิตเขยิบใกล้เข้ามา:"สองส่วนสามของร้านค้าในเมืองหลวงยกให้เจ้า หนึ่งส่วนที่เหลือเป็นของลูก ดีไหมจ๊ะ?" หลินหวานหว่านงงงัน:"ลูกมาจากไหนเพคะ?" อ๋องอำมหิตทำเนียน:"ก็ทำมันขึ้นมาไงจ๊ะ!"